Τση κρήτης ο φαλλός

τση κρήτης το λεβέντικο φαλλό

εγώ τον καταριέμαι

στον Κούλε υπερήφανα

κουνιέμαι και λυγιέμαι

            Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε την αγωνία και το θρήνο της ελληνικής και ιδιαίτερα της κρητικής κοινωνίας για την υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Από το πιο ορεινό χωριό του νησιού, ως τις πόλεις συντετριμμένοι όλοι και όλες μαθαίνουν καινούριες λέξεις όπως το bullying και κάνουν τις υποθέσεις τους για το θάνατο του ευαίσθητου και ιδιαίτερου εικοσάχρονου.

            Ο Βαγγέλης Γιακουμάκης ωστόσο βασανίστηκε και οδηγήθηκε στο θάνατο, όχι γιατί ήταν ένα “ευαίσθητο” παιδί, όπως επαναλαμβάνουν τα μμε, αλλά γιατί δεν εκπλήρωνε το πρότυπο του μάτσο στρέητ, το πρότυπο του λεβέντη που επιτάσσει η κρητική κουλτούρα. Έγινε θύμα τραμπουκισμού καθώς απέκλινε από το πλέγμα των κοινωνικών κατασκευών και προτύπων που συγκροτούν την ηγεμονική αρρενωπότητα στα πλαίσια της πατριαρχίας. Ανεξαρτήτως της σεξουαλικότητάς του επι μήνες δέχτηκε ψυχοσωματική βία, λόγω της έμφυλης επιτέλεσής του. Το σώμα του θεωρήθηκε απ΄τους βασανιστές του ως λιγότερο σημαντικό, λόγω της ετερότητάς του, και μετατράπηκε σε πεδίο επιβεβαίωσης του ανδρισμού των γνήσιων τέκνων της λεβεντογέννας.

            Η κοινωνία της κρήτης είναι συγκλονισμένη απ΄αυτές τις συμπεριφορές. Μια κοινωνία που μαθαίνει στα παιδιά από μικρά πώς είναι οι σωστοί άντρες και οι καλές γυναίκες. Μια κοινωνία όπου η ματσίλα και η ομοφοβία πλεονάζουν. Όπου το να είσαι άντρας σημαίνει (πολλές φορές) να ντύνεσαι στα μαύρα, να είσαι σκληρός, επιθετικός, επιβλητικός, να κρατάς όπλο, να κάνεις ο,τι θες, καθώς η αρρενωπότητα σου επισκιάζει καθετί το διαφορετικό, που εκπίπτει απ αυτήν την κανονικότητα. Οι εκδοχές του διαφορετικού είναι πολλές. Μπορεί να είσαι γυναίκα, ή ένα θηλυπρεπές αγόρι, μια λεσβία, ένας ή μια μετανάστρια, ένα τρανς άτομο.

            Η ίδια κοινωνία, αυτή που σήμερα στέκεται έκπληκτη και ενεή μπροστά στα γεγονότα, είναι αυτή που δημιουργεί και προάγει αυτές τις ρατσιστικές αντιλήψεις. Σήμερα, μπορεί να βιώνουμε τη θεσμική εκπροσώπηση του φασισμού με τη χρυσή αυγή στη βουλή, αλλά χρόνια τώρα ζούμε το φασισμό της καθημερινότητας σ έναν ανδροκεντρικό κόσμο. Ένα χαστούκι σε μια γυναίκα, μια βρισιά ή η κακομεταχείριση του μετανάστη εργάτη, ένα σεξιστικό αστείο, ένα ''αθώο'' πείραγμα στο θηλυπρεπή συμμαθητή. Συμπεριφορές που αναπαράγουν και διαιωνίζουν τη ματσίλα ως κυρίαρχο λόγο και πρακτική στην κρητική κοινωνία, αλλά και ευρύτερα. Θυμόμαστε όλες τη στυγερή δολοφονία ενός φοιτητή στο ρέθυμνο από κάποιον του οποίου ο ανδρισμός θίχθηκε ανεπανόρθωτα καθώς το θύμα του λέρωσε κατά λάθος το πουκάμισο. Θυμόμαστε επίσης, τον άγριο μέχρι θανάτου ξυλοδαρμό με μαγκούρες ενός 51χρονου στο αντισκάρι, με αφορμή την παρατήρηση για την προτεραιότητα του οχήματος. Παραδείγματα που αποδεικνύουν πως η νοοτροπία της κρητικής λεβεντιάς μπορεί να αποβεί και μοιραία.

            Θεωρούμε οτι η λέξη bullying δεν αποσαφηνίζει τα κοινωνικά αίτια των περιστατικών, αντίθετα συσκοτίζει και αποκρύπτει την πολιτική διάσταση αυτών των μορφών σύγκρουσης. Παίζοντας με όρους του θεάματος, ο κυρίαρχος λόγος οικειοποιείται τη λέξη και τσουβαλιάζει ανόμοια φαινόμενα ( πειράγματα, προσβολές/ βία λόγω ταξικών, φυλετικών διαφορών, έμφυλες μορφές βίας κ. ά.). Έτσι, καταφέρνει να συγκαλύπτει την πολιτική και πολιτισμική διάσταση του φαινομένου και να περιορίζει τη σκέψη στη επιφάνεια των σχέσεων εξουσίας που το διαπερνούν.

            Μέσα στην υποκρισία και τα κροκοδείλια δάκρυα, αντιστεκόμαστε στη βία που ασκείται στα σώματα και τις ζωές μας, δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνη της στον αγώνα ενάντια στην κυριαρχία του κρητικού λεβέντικου φαλλού.

            ConQueer     

+

                                            κούλες (απ το γυναικούλες)